Parakato.gr: ΑΚΤΑΙΟΝ - Ένα ξενοδοχείο-κόσμημα που το κατεδάφισαν !!!

Parakato.gr: ΑΚΤΑΙΟΝ - Ένα ξενοδοχείο-κόσμημα που το κατεδάφισαν !!!

Το κείμενο που ακολουθεί έχει αντιγραφεί από το blog, ο σύνδεσμος και η παραπομπή στο οποίο γίνεται ακριβώς παραπάνω.

Είναι όμως υπέροχες οι φωτογραφίες που παραπέμπουν σε άλλη εποχή και δεν άντεξα, .... το αντέγραψα!

Ξενοδοχείον ΑΚΤΑΙΟΝ 

Πριν το κατεδαφίσουν..

Όχι δεν είναι από την Βιέννη, ή το Παρίσι, η κάπου αλλού στην Ευρώπη.

Είναι ή, μάλλον, ήταν το Ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ στο Νέο Φάληρο.

Το 1903 ο τραπεζίτης Ι.Πεσμαζόγλου εγκαινίασε το ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ στο Νέο Φάληρο. Χτίστηκε με σχέδια του Τσίλερ, κόστισε ένα τεράστιο για την εποχή ποσό χρημάτων και ήταν γνωστό για την πολυτέλειά του. Υπήρξε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Στην εποχή του Β ΄ Π.Π. εγκαταλείφθηκε και στη συνέχεια αμνήμονες και τυχάρπαστοι μεθόδευσαν την κατεδάφισή του. Στη θέση του σήμερα βρίσκεται το νοσοκομείο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ.. 

Τι θα έλεγε γι' αυτή τη νεοελληνική αυθάδεια ο καθηγητής του Πολυτεχνείου και φημισμένος αρχιτέκτων Δ.Πικιώνης (Μεταξύ άλλων επιμελήθηκε τη διαμόρφωση της περιοχής του Αγ.Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη στου Φιλοπάππου).

«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι, τι κάνετε; Τι αφανίζετε;

...Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Κι όχι μονάχα απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της Μνήμης των περασμένων και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.

Μα οι ανάγκες; Θα μου πήτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθ'εαυτή, η αιτία της καταστροφής.

Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία».

«Δεσμοί καθαρώς ωφελιμιστικοί ταπεινώνουν - διότι αγνοούν τα δικαιώματα και τας ανάγκας της εσωτέρας φύσεως του ανθρώπου. Ουδεμίαν τύψιν αισθάνονται κακομεταχειριζόμενοι και καταστρέφοντες τα έργα ταύτα του κάλλους, των οποίων η επανόρθωσις ουδέποτε είναι δυνατή...

...Εάν αρνηθώσιν ή περιστείλωσι την προς την ανθρωπότητα παραχώρησιν ταύτην και αν απολύσουν τον χαλινόν των ενστίκτων του κέρδους και της παραγωγής, θα καταλύσουν τον έρωτά μας προς το κάλλος, την αλήθειαν, την δικαιοσύνην, όπως και την προς τον πλησίον μας αγάπην».

Δ.Πικιώνης 

Αποσπάσματα από ομιλία του της 08 - 05 - 1954 

Περιήγηση στο εσωτερικό του Ξενοδοχείου Ακταίον 

ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΑΡΑΒΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΚΤΑΙΟΥ

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

ΣΑΛΟΝΙ

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΙΘΡΙΟ

ΓΡΑΦΕΙΑ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ

ΚΟΥΖΙΝΑ

ΜΠΑΡ

ΚΗΠΟΙ

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ: http://www.elia.org.gr/

Διαβάστε περισσότερα εδώ: ΑΚΤΑΙΟΝ - Ένα ξενοδοχείο-κόσμημα που το κατεδάφισαν !!! | Parakato.gr http://www.parakato.gr/2012/10/blog-post_4002.html#ixzz29Trvkfl3

Κουτιών ντεκουπάζ ... η συνέχεια

Μετά τις πρώτες μου απόπειρες, άρχισα να μαζεύω κουτιά παπουτσιών  προκειμένου να προχωρήσω στην επόμενη φάση ... ντεκουπάζ. Το καλό που βγήκε από αυτήν την υπόθεση είναι ότι συμμάζεψα τα πάντα μέσα στο σπίτι. Από τις αποδείξεις για την εφορία, πιστοποιητικά, την αλληλογραφία, τους λογαριασμούς,χύμα φωτογραφίες από το παρελθόν που περιμένουν ταξινόμηση, άπειρα μα άπειρα σας λέω χαρτάκια, που θα αναρωτιέστε γιατί τα κρατάω, το ίδιο και εγώ. Όμως, σκέφτομαι μόλις τα βλέπω, για να μην τα πετάξω την πρώτη φορά, σημαίνει ότι κάποιο σκοπό θα είχα και δεν τον θυμάμαι τώρα, οπότε ας τα φυλάξω και βλέπουμε. 

Επί του θέματος όμως, οι αρχικές μου προσπάθειες και οι επόμενες έγιναν με ακρυλικά χρώματα. Κάποιος με συμβούλεψε ότι πιο ευκολοδούλευτες είναι οι τέμπερες.και είπα να χρησιμοποιήσω τέμπερες. έλα όμως που μόλις άπλωνα την κόλλα μετά διαλυόταν η μπογιά. Λυπήθηκα πολύ να πετάξω τα κουτιά και συνέχισα απτόητη. Μετά πολλών κόπων και βασάνων τα ολοκλήρωσα με αρκετά ελαττωματάκια που όμως δεν με ενοχλούν ιδιαίτερα, και στη συνέχεια τα βερνίκωσα ώστε να μην ... ξεβάφουν. 

Αντί για χαρτοπετσέτες, έκανα χαρτοκοπτική σε ό,τι περιοδικό βρισκόταν στο σπίτι και διακόσμησα τα κουτάκια μου. 

Ορίστε τα αποτελέσματα της τέχνης μου....

Children's World

Οι παιδικές μνήμες δεν αποτυπώνονται στις φωτογραφίες και τα ερασιτεχνικά βίντεο της οικογένειας.

Οι παιδικές μνήμες βρίσκονται στις αισθήσεις μας και μόλις αυτές ερεθιστούν έρχονται οι μνήμες στην επιφάνεια. Οι δικές μου μνήμες ανασύρθηκαν σήμερα από τις μυρωδιές, το φως  και τα ακούσματα. Πολύ περίεργο! Πρώτη φορά περπατώ στη γειτονιά μου; Όχι βέβαια! Πρώτη φορά περνώ από το μικρό πάρκο με την μικρή παιδική χαρά;

Στο φθινοπωρινό σούρουπο όμως που φέρνει προς καλοκαίρι, με τα πεύκα - αλήθεια υπάρχουν πεύκα στο παρκάκι, 20 χρόνια τώρα δεν τα είχα προσέξει - να αφήνουν την λεπτή ευωδιά τους και τις φωνές των μικρών παιδιών που χαίρονταν ανέμελα το παιχνίδι στο μισοσκόταδο, ανασύρθηκαν οι δικές μου παιδικές μνήμες, όταν μικρό παιδί έπαιζα με τα ξαδέλφια μου (νάναι καλά, οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι συνυφασμένες μαζί τους)  στο πάρκο του Αγίου Σώστη μες στο σούρουπο, κάτω από τα πεύκα και τη μια και μοναδική μιμόζα που βρισκόταν στην άκρη του πάρκου, μη μου άπτου την αποκαλούσαμε και πάντα αναρωτιόμουν γιατί τα λουλούδια της μαραίνονταν στο άγγιγμά τους.

Οι μυρωδιές είναι αυτές που με κάνουν να αισθάνομαι, σαν να  ναι τώρα, την χαρά, την ηρεμία, την ασφάλεια ακόμη και σήμερα και να γίνομαι ένα με τα μικρά παιδάκια που δεν νοιάζονται ούτε για την κρίση, ούτε για την δόση ούτε για το μνημόνιο, ούτε για το πώς θα σχεδιάσουν την ζωή τους μέσα στη διαρκή ανατροπή της. Όλη τους η προσοχή συγκεντρωμένη στο πόσο ψηλά μπορούν να πετάξουν πάνω στην κούνια. Αλήθεια, η κούνια δεν μας έδινε πάντα την αίσθηση του πετάγματος; την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας; Η τσουλήθρα δεν μας έκοβε την αναπνοή;

Πόσο μεγάλος ήταν ο κόσμος του πάρκου στα μάτια των παιδιών; Μια ολόκληρη χώρα, μια ολόκληρη ήπειρος προς εξερεύνηση .....

Πόσο απλές είναι οι χαρές της ζωής! Πόσο αλλού μπορεί να έχουμε βρεθεί! Θα καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε την ύπαρξή μας με βάση απλούστερους στόχους;

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα για την επαύριο.

Σκουλαρίκια με χάντρες

Απ' ότι καταλαβαίνετε,  ο οίστρος καλά κρατεί και συνεχίζω να δημιουργώ κοσμήματα. Σκουλαρίκια αυτήν την φορά και δη κρίκους. Βρήκα και ένα καταπληκτικό μαγαζάκι εκεί στα υπέροχα στενά του κέντρου της Αθήνας με ημιπολύτιμους λίθους και έχω ξετρελαθεί. Ιδού το αποτέλεσμα:

Και κρεμαστά όμως με τα αγαπημένα μου βύσσινα

 και Hello Kitty

Έφτιαξα όμως και μερικά κολλιέ, δυο για την κορούλα μου, ένα για δωράκι σε μια καλή φίλη και τα υπόλοιπα θα δούμε!

Βραχιολάκια με χάνδρες

Ακόμη το καλοκαίρι καλά κρατεί και η  διάθεση είναι καλοκαιρινή. Δημιουργίας συνέχεια λοιπόν και ιδού τα βραχιολάκια της κόρης μου , το χέρι της οποίας και ποζάρει!